برای آموختن جغرافیا از چه وسایلی استفاده می شود؟
به شکل زیر نگاه کنید .
این یک کره ی جغرافیایی است. کره جغرافیایی مدل کوچک شده زمین است. از کره ی جغرافیایی اطلاعات زیادی می توان آموخت: خشکی های روی زمین (قاره ها )، اقیانوس ها، چگونگی ارتباط مردم جهان با یکدیگر از راه دریا، محل قطب شمال و جنوب، محل خط استوا و چگونگی تقسیم شدن زمین به دو نیم کره ی شمالی و جنوبی، نصف النهار ها و چگونگی تقسیم شدن زمین به دو نیم کره ی شرقی و غربی و بسیاری اطلاعات دیگر.
ساخت یک کره ی جغرافیایی
نقشه چیست؟
نقشه، تصویری است از پدیده های سطح زمین که به نسبت مورد نیاز کوچک شده است.
نقشه انواع مختلفی دارد و امروزه برای تهیه ی نقشه های جغرافیایی از عکس های هوایی و ماهواره ای استفاده می کنند. پس از تهیه ی عکس های هوایی، با استفاده از وسایل پیشرفته آن ها را به نقشه تبدیل می کنند.
برای تهیه نقشه باید از بالا به صورت عمودی به پدیده های روی زمین نگاه کرد نه به صورت مایل. برای تهیه نقشه ی ساده ای از یک کوه از نقاط «هم ارتفاع» بر روی آن کوه استفاده می کنند یک سیب زمینی بردارید پس از رسم دایره هایی بر روی سیب زمینی آن را به طور عمودی نیز به دو قسمت تقسیم کنید. در این حالت محل تماس دایره با دو لبه ی سیب زمینی را در نظر بگیرید هر یک از این دو نقطه با هم ارتفاع یکسانی دارند. در واقع ارتفاع همه ی نقاط روی هر دایره یکسان است.
انواع نقشه ها:
در جغرافیا برای نمایش دادن هر موضوعی نقشه ی خاصی تهیه می کنند، مثلاً ناهمواری ها، میزان بارندگی در یک منطقه، راه های یک کشور، یا پراکندگی جمعیت و شهر و روستا و ...
اطلس:
به مجموعه ای از نقشه ها که در یک کتاب جمع آوری شده باشند اطلس می گویند. اطلس ها در آموزش جغرافیا ارزش بسیاری دارند.
برای نمایش زمین گرد و کروی بر روی ورقه صاف، راه های متعددی وجود دارد که آن ها را سیستم تصویری یا نقشه کشی می گویند .
نقشه کشی ها (کارتوگراف ها) از سه سیستم عمده ی تصویری برای نمایش دادن زمین روی کاغذ استفاده می کنند.
الف) سیستم استوانه ای
ب) سیستم مخروطی
ج) سیستم مسطح (مستوی)
گاهی اوقات ممکن است کار توگراف ها برای به حداقل رسانیدن خطاها روی نقشه از ترکیب این سه سیستم استفاده کنند و یا یک سیستم را اصلاح کنند.
هر یک از سه سیستم تصویری، مزایا و معایبی دارد و این امر به عهده ی نقشه کش است که کدام سیستم را برای نمایش مقصود خود به خدمت بگیرد.